Artykuły

Anna Las-Opolska, psycholog

Rzadko zadajemy sobie pytanie jak widzimy się „własnymi oczami” i opisujemy własnymi słowami. Nie zastanawiamy się dlaczego czujemy bezsilność, brak motywacji do zmiany pracy czy denerwujących nas nawyków. Latami tkwimy w sytuacjach, które chcielibyśmy zmienić, a mimo to nie podejmujemy żadnych działań w tym celu.

Większości z nas hasło „poczucie wartości” czy „samoocena” jest doskonale znane. Niewiele osób jednak zdaje sobie sprawę, jak wielki wpływ na to jak funkcjonujemy mają postawy wynikające z samooceny. Niewiele osób jest także świadomych, że poczucie własnej wartości ma ogromny wpływ na powodzenie w niemalże każdej dziedzinie życia i zależy w głównej mierze od własnego wyobrażenia o sobie.

Z Sylwią Krajewską – psychologiem rozmawia Agnieszka Świdzińska CREAM

Trudno zaprzeczyć, że zdrada to wciąż najpoważniejsze zagrożenie dla nawet najsilniejszego związku.
Czasem niewierność może trwać kilka chwil, a jej koszty mogą przekreślić szanse na naprawdę szczęśliwy i długoletni związek.

Agnieszka Świdzińska: Czemu zdrada tak bardzo nas boli?

Sylwia Krajewska: Zdrada szczególnie mocno boli, jeśli nic na nią wcześniej nie wskazywało. Boli, bo uderza w uczucia partnera, w jego zaufanie i miłość. Powoduje, że osoba zdradzana czuje się gorsza, zaczyna kwestionować swoją atrakcyjność, obniża swoją samoocenę. Czuje jednocześnie miłość i nienawiść do osoby, która zdradziła. Trudna jest ta mieszanka uczuć.

Joanna Niedziela – konsultantka, stażystka z portalu kochamzabardzo.pl

Twój partner zaczyna nagle kupować Ci kwiaty i prezenty. Zapisał się na siłownię, zmienił styl ubierania się
i przywiązuje wagę do zapachu perfum. Jest jakiś inny – buja w obłokach, ma więcej zainteresowań, częściej gdzieś wychodzi. Nagle dowiadujesz się, że „ona” ma inne zdanie od Twojego, że też mogłabyś przefarbować włosy, zainteresować się kuchnią włoską i kupić w końcu szpilki. Kim jest tajemnicza „ona”?
Według niego nie masz powodów do zmartwień, przecież to tylko przyjaciółka z pracy.

Agata Rainka, psycholog

W dzisiejszym świecie wokół nas jest coraz więcej techniki i zapychaczy czasu. Internet, telewizja i inne multimedia. Praca do późnych godzin. Czy to oznacza mniej kontaktu z drugim człowiekiem i większą samotność? Wielu mówi, że tak. Jednak sam kontakt „na żywo” nie oznacza wcale mniejszej samotności. Można być samotnym będąc wśród ludzi i wspieranym nie doświadczając w danej chwili fizycznej obecności innych.

Są wśród nas osoby, które wiecznie ukrywają swój świat wewnętrznych przeżyć. Nie ujawniają swoich emocji, bo być może ktoś sobie ich nie życzy. Nie wchodzą w autentyczny kontakt, bo może inni nie zrozumieją, bo może odrzucą. Będąc z rodziną, mówią tylko o rzeczach, które nie mają dla nich większego znaczenia. Im bardziej cierpią wewnętrznie, tym więcej uśmiechają się na zewnątrz, lub odwrotnie: im bardziej potrzebują wsparcia, tym bardziej dystansują się od innych. Są otoczeni ludźmi lecz nie dają się im do siebie zbliżyć. Są po prostu samotni. Nawet jeśli mają partnerów, rodziny, dzieci, to ze wszystkimi rozterkami, przeżyciami męczą się sami, pozostając bez wsparcia.